سلامت: دانه این گیاه در خانه سوزانده می شود و دود غلیظ آن برای ضدعفونی هوا، دور کننده حشرات، خوشبوکننده فضا و به باور برخی حتی خنثی کردن چشم زخم و... مورد استفاده قرار می گیرد.

علاوه بر تمام این موارد، در آسیا از دانه های اسپند به عنوان ضدانگل کرم کش و کشنده آمیب استفاده می کنند.

اسپند در سایر کشورها نیز طرفدار دارد؛ مردم یونان از اسپند به عنوان قاعده آور، کرم کش، مسکن و خواب آور استفاده می کنند.

در گذشته در هند برای سفلیس و در آفریقا نیز برای تب از اسپند استفاده می کردند، گرچه مصرف خوراکی این گیاه می تواند مسموم کننده باشد، اما بعضی از افراد محلی در این کشورها هنوز از آن برای درمان آسم، کولیک، تب، سنگ های صفراوی، سکسکه، زردی، مالاریا، دردهای عصبی، پارکینسون، افتادگی رحم، روماتیسم و بیماری های ادراری ـ تناسلی استفاده می کنند.

اسپند برای افراد گرم مزاج مضر است و اگر افرادی که مزاج گرم و خشک دارند، حتی مقادیر کمی از آن را بخورند دچار مشکل خواهند شد.

اگر جوشانده اسپند را صاف کرده با عسل و روغن کنجد بنوشید، بشدت حالت تهوع ایجاد می کند. این گیاه در افراد گرم مزاج باعث سردرد و حالت تهوع می شود.

معمولا از گیاه اسپند بیشتر به عنوان خوشبوکننده هوا استفاده می شود و شکل خوراکی آن کمتر مورد استفاده قرار می گیرد، چرا که مصرف ناصحیح آن باعث عوارضی چون تشنج، تهوع، سکسکه، ترشح بیش از حد بزاق و تضعیف سیستم اعصاب مرکزی می شود.

سمی بودن این گیاه به اندازه ای است که حتی حیوانات هم با مصرف آن دچار مسمومیت می شوند و مواردی از مرگ و میر حیوانات نیز گزارش شده است.

مطالعات جدید درباره خواص دود دانه های اسپند، ثابت می کند که این ماده عفونی کننده است و در قدیم برای کاهش تاثیر میزان سم گیاه اسپند آن را چند بار در آب خیس می کردند.